Praca w Hiszpanii

Hiszpania zdecydowała zakończyć z dniem 1 maja 2006 r. obowiązujący od dwóch lat okres przejściowy w zakresie swobodnego przepływu pracowników dla obywateli 8 nowych państw członkowskich UE (okres ten nie obowiązywał Cypru i Malty). W związku z otwarciem rynku pracy dla Polski (zgod­nie z rozporządzeniem CEE 1612/68) każdy obywatel polski, który chce podjąć pracę w Hiszpanii, nie musi mieć pozwole­nia na pracę. W kwestiach zatrudnienia, świadczeń socjalnych i podatków Polacy mają takie same prawa jak Hiszpanie. Po­dobnie jednak jak w Polsce uprawnienia do świadczeń społecznych nabywa się w wyniku zatrudnienia, studiów lub więzów rodzinnych. W określonych sytuacjach mogą być one przenie­sione z Polski. Każdy obywatel może poszukiwać pracy poprzez miejscowe urzędy zatrudnienia, biura pośrednictwa pracy, ogłoszenia prasowe czy bezpośrednio. Najlepiej jednak zapoznać się z ofertami miejscowego rynku pracy (np. na stronach interneto­wych) jeszcze przed wyjazdem z Polski.

Przydatnymi informa­cjami służy europejska sieć zatrudnienia EURES (www.eures.praca.gov.pl). Ponadto prawie każda ze wspólnot autonomicznych Hiszpanii (np. Andaluzja, Katalonia, Kraj Basków) ma własną stronę internetową, na której znajdują się oferty zarejestrowane w regionalnym urzędzie zatrudnienia. Należy pamiętać, że w przypadku większości ofert zatrudnie­nia wymagana jest przynajmniej podstawowa znajomość języka hiszpańskiego. Pozwala to uniknąć problemów wynikających z niezrozumienia kontraktu czy wszelkiego rodzaju możliwych nadużyć ze strony pracodawców. Język hiszpański przydaje się także przy dochodzeniu swoich praw, ponieważ wyłącznym obrońcą pracownika mogą być związki zawodowe lub miejsco­we biura adwokackie, gdzie nie ma osób mówiących po polsku. Otwarcie rynku pracy przez Hiszpanię stwarza szansę dla wielu osób bezrobotnych. Wyjazd należy jednak właściwie zaplanować - spróbować uzyskać obietnicę kontraktu jeszcze w Polsce oraz przewidzieć koszty początkowego pobytu i ewentualnego powrotu do kraju. Osoby, które nigdy w Hiszpanii nie pracowały, muszą liczyć wyłącznie na siebie, gdyż nie istnieją prak­tycznie żadne formy finansowej pomocy publicznej ani ze stro­ny hiszpańskiej, ani ze strony polskiej dla poszukujących pracy.

Z wyjątkową ostrożnością należy traktować nie potwierdzone oferty pośrednictwa pracy, w których pośrednik żąda wpłaty za­liczki za wynajem mieszkania, koszty poszukiwania pracy, żąda przyjazdu na miejsce na koszt pracownika oraz nie przedstawia wstępnej umowy o pracę. Wiele tego typu ofert okazuje się zwykłym oszustwem.

Dokumentem niezbędnym do zatrudnienia w Hiszpanii jest numer NIE. Jeśli obywatel RP będzie przebywał krócej niż 3 miesiące, ale będzie pracował na terytorium Hiszpanii, musi złożyć wniosek o nadanie numeru NIE w najbliższym komisariacie policji (Policía Nacional). Polacy zamierzający przebywać na terytorium Hiszpanii dłużej niż 3 miesiące mają obowiązek zarejestrowania się w Centralnym Rejestrze Obcokrajowców (Registro Central de Extranjeros - przy urzędach ds. cudzoziemców, adresy na stronie internetowej: www.map.es/servicios/servicios_on_line/extranjeria/oficinas_ extranjeria/ ) przed upływem tego czasu. Jeśli zainteresowany nie złożył wcześniej wniosku o nadanie numeru NIE, będzie on nadawany podczas rejestracji i wpisywany do certyfikatu. Opłata skarbowa za certyfikat (a więc wpis do rejestru z nadaniem numeru NIE) wynosi 6,70 EUR. Potrzebne dokumenty: paszport lub dowód osobisty nowego typu oraz potwierdzenie wniesienia opłaty skarbowej, jeśli numer NIE będzie nadawany wraz z wpisem do rejestru. Teoretycznie numer NIE i certyfikaty o rejestracji wydawane są natychmiast, niemniej z uwagi na dużą liczbę obcokrajowców procedura może potrwać dłużej.

Źródło: MSZ

 
Polityka Prywatności