Obywatele polscy korzystają z prawa do swobodnego przepływu osób w ramach Unii Europejskiej/Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Dokumentem podróży uprawniającym do bezwizowego wjazdu i pobytu (niezależnie od jego celu) na terytorium Królestwa Hiszpanii do 90 dni jest paszport bądź dowód osobisty (starego i nowego wzoru). Przed wyjazdem należy się upewnić, czy dokument jest w wystarczająco dobrym stanie technicznym i pozwala na stwierdzenie tożsamości (szczególną uwagę w przypadku starszych, książeczkowych dowodów osobistych należy zwrócić na aktualność zdjęcia). Ograniczenia swobodnego przemieszczania się i pobytu mogą mieć miejsce jedynie z uwagi na zasady polityki bezpieczeństwa i zdrowia publicznego.
W przypadku takiego pobytu po 30 kwietnia 2006 r. państwa członkowskie mogą wymagać od obywateli UE jedynie zarejestrowania się w urzędzie właściwym dla miejsca pobytu i uzyskania dowodu zarejestrowania się.
Pobyt
Jeżeli obywatel Unii Europejskiej zamierza przebywać przez dłuższy czas na terenie Hiszpanii, powinien uzyskać zaświadczenie o zameldowaniu (empadronamiento). Otrzymuje się je w urzędzie miejskim lub gminnym odpowiadającym miejscu zamieszkania na podstawie ważnego paszportu lub dowodu osobistego oraz dokumentu lub dokumentów potwierdzających zamieszkanie pod wskazanym adresem (np. umowa najmu, rachunek za gaz lub elektryczność). Z chwilą zameldowania cudzoziemiec może uzyskać kartę uprawniającą do podstawowej opieki medycznej (tarjeta sanitaria) - otrzymuje się ją w publicznym ośrodku zdrowia w miejscu zamieszkania. Następnie na komisariacie policji (Policía Nacional), zajmującym się wydawaniem dokumentacji dla cudzoziemców, należy odebrać numer identyfikacyjny cudzoziemca (NIE), wymagany praktycznie przy wszystkich czynnościach związanych z dłuższym pobytem. NIE uzyskuje się na podstawie ważnego paszportu lub dowodu osobistego, adresu w Hiszpanii oraz wspartego dokumentami wyjaśnienia, dlaczego zabiega się o ów numer identyfikacji. Numer NIE jest w Hiszpanii jednocześnie numerem identyfikacji podatkowej (NIF).
Niezależnie od NIE, jeśli pobyt w Hiszpanii ma przekroczyć 90 dni, można złożyć wniosek o wydanie karty pobytu (w biurze ds. cudzoziemców - Oficina de Extranjeros, lub na ww. komisariatach policji). Należy podkreślić, że zgodnie z prawem hiszpańskim obywatele Unii Europejskiej, którzy są zatrudnieni jako pracownicy najemni, pracują na własny rachunek, studiują bądź mają prawo do pobytu stałego, nie mają obowiązku posiadania karty bez względu na długość pobytu. Zasada ta dotyczy także ich rodzin. Wszyscy pozostali, którzy zamierzają przebywać na terytorium Hiszpanii dłużej niż 3 miesiące, po upływie 1 miesiąca od daty wjazdu powinni wystąpić o kartę pobytu, przedstawiając dokumenty, w zależności od osobistej sytuacji, uzasadniające dłuższy pobyt. Co prawda znaczna część obywateli państw Unii Europejskiej nie jest objęta ustawowym obowiązkiem posiadania karty pobytu, ale jest ona przydatna w wielu sytuacjach życiowych: zawiera numer NIE, adres oraz obywatelstwo i służy jako miejscowy dokument tożsamości, co często jest wygodniejsze niż legitymowanie się krajowym paszportem czy dowodem osobistym.
Źródło: MSZ
poleca:
Studentnews.pl